విఘ్నేశ్వరుడు (చందమామ)
Vignaeswarudu Novel (CHANDAMAMA)
20. గజానన పండితుడి కథ
గజానన పండితుడి ఇంట కామధేనువు లాంటి గంగిగోవు ఉన్నది. నందుడు అనే వాడు దాని బాధ్యతలు నిర్వహిస్తూ , గజానన పండితుడికి రోజూ చిక్కటి పాలు పితికి తెచ్చి యిచ్చేవాడు. స్వరకేసరి నందుణ్ణి లోబర్చుకొని, వాడు చెయ్యవలసినదంతా నూరిపోశాడు.
గణపతి నవరాత్రి ఉత్సవాలకు కుమారైనూ, అల్లుణ్ణీ, మనుమడు గణేశ భట్టునూ తీసుకురావడానికి దగ్గరలోనే ఉన్న కళ్యాణి నగరానికి గజాననుడి భార్య వెళ్ళి ఉన్నది.
గజాననుడి అమరగానాన్ని విని తరించడానికి దూరదూరాల నుంచి రసజ్ఞులైన శ్రోతలు వాతాపి నగరానికి చేరుకొంటున్నారు. ఆనాడే ప్రారంభదినం. వాతాపి గణపతి ఆలయ ప్రాంగణంలో గజాననుడు తొలి పాట వినిపించవలసిన రోజు, వినాయక చతుర్ది!
వేకువనే నందుడు స్వరకేసరి చెప్పిన ప్రకారంగా లోటాలో ఉన్న నీళ్ళలో పితికి తెచ్చిన పాలు కొన్ని పోసి, లోటాను అలాగే తీసుకెళ్ళి గజాననుడికి యిచ్చాడు.
గజాననుడు లోటాలోని నీళ్ళపాలను జూసి నివ్వెరపడి, “ఇదేమిటి నందా! ఎన్నడూలేంది యీ రోజు పాలలో నీళ్ళు పోసి తెచ్చావేమిటీ?” అని అన్న వెంటనే నందుడు, “ఆ గణేశుడి సాక్షి! నేను పాలల్లో నీళ్ళు పోసి తేలేదు, ప్రమాణంచేసి చెపుతా!” అని గొంతెత్తి బోర విరుచుకుని అరిచాడు.
గజానన పండితుడి దగ్గర ఎంతో వినయంగా ఉండే నందుడు, అంత నిర్బయంగా అరవడం చూసి ఆశ్చర్యపడుతూ వీధిలోని వాళ్ళు నలుగురూ వచ్చి మూగారు. వీధిని పోతూన్న వాడల్లే వెళ్తూన్న స్వరకేసరి ఆగి దూరంగా నిలబడిపోయి లోలోపల ముసిముసిగా నవ్వుకొంటూ చూడసాగాడు.
గజానన పండితుడు చిరుకోపంతో కనుబొమలు ముడిచి, “నందా! ప్రమాణం దాకా వచ్చావూ? ఏదీ ప్రమాణం చెయ్యి చూద్దాం!” అని అన్నాడు.
ప్రమాణం చేయవలసివచ్చేసరికి జంకుపుట్టి నందుడు తటపటాయిస్తూంటే, “అలా దిక్కులు చూస్తావేం?” అంటూ గజానన పండితుడు కంచుఘంటలాంటి కంఠధ్వనితో, “ప్రమాణం చెయ్యవేం మరి?” అని గద్దించగా నందుడికి మరింత దిగులు పట్టుకొంది.
దూరంగా ఉన్న స్వరకేసరి పెద్ద మనిషిలాగ ముందుకు వచ్చి, “అనగానే సంబరమా, చెయ్యరా నందా చెయ్యి! చెప్పింది. సరిగ్గా చెప్పి, దీపం ఆర్పు. భయపడతావెందుకు!” అంటూ నిబ్బరం చెప్తూన్నట్టు కనుసైగ చేశాడు.
నందుడు సగం ధైర్యం తెచ్చుకొని, ఎదురుగా గదిలో స్వర్ణగణేశ ప్రతిమ దగ్గిర వెలుగుతున్న దీపం ముందు కెళ్ళి నిల్చుని, భయం భయంగా హీనస్వరంతో, “నేనేగాని పాలల్లో నీళ్ళు పోసి తెస్తే, నా రెండు చేతులూ పడిపోవాలి! లేదా అలాగ అన్న గొంతుకే పడిపోవాలి!” అని చెబుతూ, దీపం ఆర్పేస్తూ గట్టిగా కళ్ళు మూసుకున్నాడు.
గజాననుడు కొయ్యబారిపోయాడు. అతని గొంతు బిగుసుకుపోయి మాట రాలేదు.
“అయ్యో! ఎంత పని జరిగింది!” అని నలుగురూ విచారిస్తూంటే, “ప్రమాణకాలు చేయించడం అంటే మాటలా మరి!” అని అంటున్న స్వరకేసరి గొంతు విని నందుడు కళ్ళు తెరిచి, తన చేతులకేమీ కానందుకు ఆనందపడుతూ, గబ గబా స్వరకేసరిని చేరుకున్నాడు.
ఆ సమయంలో బాలగణేశభట్టు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, “తాతయ్యా! బండి దిగి ముందు నేను పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చేశా! అమ్మమ్మా వాళ్ళంతా బండి మీద వస్తున్నారు!” అని అంటూ తాత గారిని చూసి నివ్వెరబోతూ, నలుగురూ చెప్పినదంతా విని, పెదవులు బిగించి నడుం మీద చేతులుంచి ధాటీగా నిలబడి, “నందా, ఆగు!” అన్నాడు.
స్వరకేసరితో వెళ్ళిపోబోతూన్న నందుడు మంత్రించినట్టుగా ఠక్కున ఆగిపోయి, గదిలో దీపం వెలుగుతూనే ఉండడం చూసి విస్తుపోయాడు.
“నువ్వు దీపం సరిగా ఆర్పినట్టులేదు, మళ్ళీ ప్రమాణం చెయ్యి!” అని శాసిస్తున్నట్టు బాలభట్టు అన్నాడు.
భయంలేదు వెళ్ళి ప్రమాణం చెయ్యి అన్నట్లుగా స్వరకేసరి నందుడి వీపు పొడిచి ముందుకు తోశాడు.
బాలగణేశభట్టు, “నందా! సరిగా విను, నేనేగాని నీళ్ళల్లో పాలు పోసి యిస్తే, నా చేతులు పడిపోవాలి! అని చెప్పి దీపం ఆర్పు! ఊఁ, త్వరగా కానియ్యి,” అని హుంకరిస్తూ అన్నాడు.
నందుడికి ముచ్చెమటలు పోశాయి. అతడు గజగజలాడుతూ, “అయ్యబాబో! నేనీ ప్రమాణకం చెయ్యను. ఈ స్వరకేసరి చెప్పినట్లుగా, నీళ్ళలో పాలు పోసి తెచ్చిచ్చాను. పాలల్లో నీళ్ళు పోయలేదని ప్రమాణం చేశాను. అంతే! నన్ను రక్షంచండి!” అని అంటూనే గబగబా వెళ్ళి, నీళ్ళల్లో పోయగా చెంబులో ఉన్న చిక్కటి పాలను తెచ్చి బాలభట్టు ముందు పెట్టి అలాగే మోకరిల్లుతున్నట్టు పడ్డాడు.
అక్కడ చేరినవారంతా గలగలా నవ్వుతూన్న కోలాహలంలో స్వరకేసరి జాడలేకుండా పారిపోయాడు. అతని కోసం కొందరు పరుగున వెళ్ళారు.
అప్పుడు గణేశ భట్టు నలుగుర్నీ కలియ జూసి, “చూశారా! ఈ ప్రమాణకాలు చేసేవారూ, వెనుక దన్నుగా చేయించే వారూ ఎక్కువ మంది వఠ్ఠి మాయావులు! మాటలు మారుస్తూ సత్యాన్నే తికమక పెట్టే ద్రోహులు. అమాయకుల్ని నమ్మించి మోసం చేసే వంచకులు!” అని అన్నాడు.
“ఔను! చిన్న వాడివైనా బాగా చెప్పావు. కళ్ళు తెరిపించావు!” అని కుర్రవాడి తెలివితేటల్ని మెచ్చుకుంటూ, గజానన పండితుడి గొంతు పట్టు విడి పోయినట్లు తెలుసుకొని, అంతా సంతోషిస్తూ వెళ్ళిపోయారు.
గణేశ భట్టు, “తాతయ్యా ఆడంబరమూ, అహంకారమూ లేని పండితుడివైన నువ్వే పామరుడిలాగ, యిలాంటి ప్రమాణాల మాయలో పడ్డావంటే చాలా చిత్రంగా ఉంది కదా!” అన్నాడు.
గజాననుడు బాలుణ్ణి దగ్గరకు తీసుకుని కన్నులు మూసి, “ఔను, గణేశా!” అని అంటూన్న సమయంలో వీధిలో బండి ఆగింది.
గజాననుడు కళ్ళు తెరిచి చూస్తే బాలుడు లేడు: అప్పుడే బండి మీంచి కిందికి గణేశభట్టు దూకడం కనిపించింది.
గజానన పండితుడి ముఖం జ్యోతిలాగ వెలిగింది. "గణేశా!" అంటూ మహానందంతో ఆనందభైరవి ప్రారంభ స్వరంలాగ అరిచాడు.
పావనమిత్రుడు కథ చెప్పడం ఆపి. “పిల్లలూ! ముందు వచ్చిన ఆ గణేశ భట్టు ఎవరో చెప్పండి?” అని అనడమే తరవాయిగా, “ఇంకెవరు, మన విఘ్నేశ్వరుడే! వాతాపి గణపతి,” అంటూ పిల్లలూ, వారితో పెద్దలూ గొంతులు కలిపారు. పావనమిశ్రుడు తిరిగి చెప్పసాగాడు:
“తాతా!” అంటూ గణేశభట్టు చేతులు చాచి పరుగున వస్తూంటే, "గణేశా!" అంటూ పండితుడు చేతులు చాచి మనవణ్ణి ఎత్తి, "గణేశా! విఘ్నేశ్వరుడు మనల్ని అనుగ్రహించాడు. నీ రూపంలో వచ్చి మన ఇల్లు పావనం చేశాడు. ఇది గజానన మందిరం!” అని అంటూ అరవై ఏళ్ళు నిండిన ఆ వయస్సులో చిన్న పిల్లవాడిలాగ గంతులేస్తూ, “తాండవ నృత్యకరీ గజానన ధిమికిట ....” అంటూ ఆనందభైరవి రాగంలో సమ్మోహన గాత్రంతో పాడుతూన్న పాట ఘంటానాదంలాగ నగరమంతటా మార్మోగుతూ వినిపించింది.
ఆ ఆనందపతాక సన్నివేశంలో స్వర కేసరి పరుగునవచ్చి, గజానన పండితుడి పాదాలు చుట్టి వేసి తల ఆన్చి, “గురుదేవా! క్షమించాను అని అంటేగాని మీ పాదాలు వదలను!” అని అన్నాడు.
గజాననుడు తెప్పరిల్లి, స్వరకేసరిని లేవనెత్తి. “స్వరకేసరీ! మనం నిమిత్త మాత్రులం, అంతా ఆ గజాననుడి లీలా విలాసం! నువ్వు సంగీతాన్ని శాస్త్రీయంగా మధించినవాడివి, నేను భక్తికి, మమతకు ప్రాధాన్యం యిచ్చి, భక్తితో కూడినప్పుడే సంగీతం ఉన్నతమార్గం అందుకుంటుందని నమ్మినవాణ్ణి. అంతే! ఇకనుంచి స్వర్ణగణేశ విగ్రహాలు అన్నీ నీ అధీనమే! ఆ సత్కారాలేవీ నాకు వద్దు. ఇటు పైని నేను సభల్లో పాడను!” అని అనగానే గణేశ భట్టు, “తాతయ్యా! నీకోసం నువ్వు ఇంట్లో పాడుకొంటేచాలదు. ఎదుటివారిలో మంచి అభిరుచినీ, ఆనందాన్నో, మమతనో, భక్తినో కలిగించినప్పుడేకదా నీ పాటకూ, పాండిత్యానికి సార్ధకత!” అన్నాడు.
గజాననుడు చేతులెత్తి జోడిస్తూ, “ఓ విఘ్నేశా! ఈ మాటలు నా మనవడి నోటితో నువ్వే అంటున్నావు! ఇంతవరకూ నీవు చెప్పినట్లుగానే గానం వినిపించాను, ఇక ముందు కూడా నీ ఆనతి ప్రకారం అలాగే నిన్ను కీర్తిస్తాను. వినేవారి హృదయాల్లో నర్తించు! సత్కారాలు మాత్రం నాకు అందకుండా చూడు!” అన్నాడు.
అప్పుడు స్వరకేసరి, “గురుదేవా! మీరు రచించిన కీర్తనలను మీ రీతిలో పాడినవారికి ఏటేటా స్వర్ణగణేశ విగ్రహం బహూకరింపబడుతుంది; ఆ విధంగానైనా మా భక్తి గౌరవాల్ని మీపట్ల చూపుకో గల అదృష్టాన్ని అనుగ్రహించండి!” అని అంజలి ఘటించి అర్ధించాడు.
గజానన పండితుడికి అరవై ఏళ్ళు పూర్తి అయిన సందర్భంగా, అతను వద్దంటున్నా ఆనాటి సాయంకాలం వాతాపి గణపతి ఆలయ ప్రాంగణంలో ఏర్పాటైన బ్రహ్మాండమైన మహాసభలో పూలజల్లుల మధ్య షష్ఠిపూర్తి మహోత్సవం వైభవంగా జరిగింది.
గజానన పండితుడు చేతులు జోడించి, “ఎందరో మహానుభావులు సంగీతాన్నీ, కవిత్వాన్ని భక్తికి అంకితం చేసి అదే సన్మార్గమని చెప్పారు! వారందరికీ వందనాలు. నేనూ అదే నమ్మాను, అంత కంటే నాలో మరే విశేషమూలేదు!” అని చెప్పి, అనేక రాగమాలికలతో విఘ్నేశ్వరుణ్ణి కీర్తిస్తూ అమృతగానాన్ని వినిపించాడు. ఆనాటి శ్రోతల హృదయాల్లో తాండవించిన విఘ్నేశుడు ఎప్పటికీ అలాగే నర్తిస్తూ ఉండిపోయాడు.
ఈ విధంగా వాతాపినగర చరిత్రలో గజానన పండితుడి పేరు సువర్ణాక్షరాలతో నిలిచిపోయింది, అని పావనమిశ్రుడు ముగించాడు.
ఒకనాడు చాలామంది పిల్లలు వారి వెనుక పెద్దలు గుమిగూడి ఒక చిత్రాన్ని వింతగా చూస్తున్నారు. ఆ చిత్తరువులో ఒక విచిత్రమైన జంతుభూతం చిత్రించబడి ఉంది. అప్పుడే మంటపం ప్రవేశిస్తున్న పావనమిశ్రుడు పిల్లల కుతూహల కారణం గ్రహించి, “పిల్లలూ! ఆ కథ విందురుగాని కూర్చోండి!” అంటూ చెప్ప మొదలు పెట్టాడు:
ఇంద్రుడు సగర చక్రవర్తి యాగాశ్వాన్ని దాచాడు. పృథు చక్రవర్తి యాగం సరిగ్గా పూర్తవకుండా, గుర్రాన్ని దొంగిలించుకుపోతూ పాషండ వేషాలు వేశాడు, చేయరాని పనులెన్నో చేశాడు.
పృథుచక్రవర్తి సంతతివాడైన అభినందనుడనే మహా రాజు ఇంద్రుడికి భాగం లేకుండా ఉండే ఒక మహాయాగాన్ని ప్రారంభించాడు. ఇంద్రుడు పట్టరాని ఉక్రోషంతో కాలుడిని ఇచ్చకాలతో, సుర భోగాలతో బాగా తృప్తి పరిచి, అభినందనుడి యాగాన్ని ధ్వంసం చేయమని కోరాడు.
కాలుడు కాలానికి అధినేత. జీవుల జీవన మరణాలకు కాలుడే మూలము. కాలుణ్ణి కాలయముడు, కాలధర్ముడు అని కూడా అంటారు.
కాలుడు యజ్ఞపురుషుణ్ణి ఆవహించి, అభినందనుడి యాగ హెూమాగ్ని నుండి కనీవినీ ఎరుగని మహా భయంకరమైన పర్వతం లాంటి జంతుభూతం వెలువడేలాగ చేశాడు. ఋత్విజులు, అధ్వర్యులు మొదలైనవారంతా పారిపోయారు.
అభినందనుడు గణేశభక్తుడు. అతని గురువైన వశిష్ఠుడు, “రాజా! ఇలాంటి అవాంతరం రావచ్చునని తెలిసే హెూమ గుండానికి ఎదురుగా పెద్ద స్వస్తికా పీఠాన్ని వేయించాను. స్వస్తిక గణేశుని సంకేత చిహ్నం. గణేశ్వరునికి ప్రతి రూపంగా పసుపు ముద్దను స్వస్తిక కేంద్రంలో పెట్టి ప్రణమిల్లు! ఆ స్వస్తిక అవాంతరాన్ని నిర్మూలిస్తుంది!” అని చెప్పాడు.
రాజు అలాగే చేశాడు.
ఆ స్వస్తిక ముగ్గు కేంద్రం నుంచి అద్భుత ప్రకంపనంతో నాదం వెలువడి, అణువులు విజృంభించి పై కెగిసి మహా జంతు భూతాన్ని ఆవరించాయి. అణువులు పెద్దవిగా పెరుగుతూ ఎలుకలుగా మారాయి. అనేక రంగురంగులో మెరిసి పోతూన్న చిట్టెలుకలు చీమల బారుల్లాగ భూతజంతువు నిండా పట్టుకొని కొరికి కొరికి, బలవంతమైన సర్పము చలిచీమల చేత చిక్కి చచ్చిన విధంగా చేసినై. భూత జంతువు గిలగిలా తన్నుకొని చచ్చినట్లు చచ్చి అదృశ్యమైంది.
Post a Comment