విఘ్నేశ్వరుడు (చందమామ)
Vignaeswarudu Novel (CHANDAMAMA)
10. గోదావరి అవతరణ
గంగా పార్వతుల మధ్య ద్వేషం వర్థిల్లుతుండగా, గంగాపుష్కరం వచ్చింది.
నారదుడు పార్వతితో, “ముక్కోటి దేవతలు వారి వారి మహత్తులు, శక్తులు గంగాజలానికి సంక్రమించేలాగ పుష్కర స్నానాలు చేస్తున్నారు. అమ్మా గౌరీ! నీవు కూడా అలాగ చేస్తే, విశాల హృదయం గల మంచిదానివి నీ వేనని, లోకం నిన్నే మెచ్చుకుంటుంది!” అని చెప్పి అలాగే వెళ్లి, గంగతో, “గంగా భవానీ! నిన్ను పావనం చేద్దామని పార్వతి విజయం చేస్తున్నది, తెలుసా!” అన్నాడు.
“అలాగా! దయాదాక్షిణ్యాలు చాటుకుందామని వస్తున్నదా , రానీ చెపుతాను.” అన్నది గంగ.
పార్వతి పూలు జల్లి గంగలో దిగబోతూంటే, “ఆగు! నన్ను మలిన పర్చకు!” అని గంగ ఆటంకపరిచింది. ఇద్దరికీ గొప్ప వివాద సంవాదం జరిగింది.
“కుమారస్వామిని శరవణ సరస్సు కన్నది; నీ అవిటి చేతుల్లో నలిగిన బొమ్మ బాబు, పాపం, గజముఖుడయ్యాడు; నీవు మాత్రం ఒఠ్ఠిగొడ్రాలివి!” అన్నది గంగ.
“నేనెవర్నో తెలుసా. పరమశివుని అర్ధాంగిని, భాగేశ్వరిని!” అన్నది పార్వతి.
“తెలియకేం, కట్టుకున్న అమాయకుణ్ణి సగం తినేసిన పరమ పాతకవి?” అన్నది గంగ.
“జారిపడిన భ్రష్టు రాలివి నువ్వు!” అన్నది పార్వతి.
“హాలాహలం గొంతు దిగకుండా మ్రింగిన తాపాన్ని చల్లార్చితే మెచ్చి. నచ్చి, మనోహర కుసుమ సుకుమారిగా తలను దాల్చిన జగద్రక్షకుడికి ఇష్టు రాలినో, భ్రష్టురాలినో లోకానికి తెలుసు!” అంది గంగ.
“ఎవరో పిలిస్తే వస్తూ చిక్కులు పడిన అర్భకురాలివి, పల్లమాలిన సుకుమారి తనం దేనికి?” అన్నది పార్వతి.
“నువ్వలాగే అంటావులే! బలులు కోరే జాలి లేని అమ్మతల్లివి! వామాచారిణివి, మలినవు, అంటరాని మాతంగివి, మోటుదానివి, శక్తివి!” అని గంగ గడగడా అనేసింది.
“బాగా గుర్తు చేశావు గంగా! ఔను, నేను శక్తిని, మహాశక్తిని!” అంటూ పార్వతి ఆవేశం పొందింది. ప్రళయ ప్రభంజనాలు వీచాయి. చీకట్లుకమ్మాయి. మెరుపులతో ఆకాశం గర్జించింది. పిడుగులు పడ్డాయి. భూమి కంపించింది. మంచు శిఖరాలు కరిగాయి.
పార్వతి ఆవేశానికి గంగ పరిహాసం చేస్తూ. “చాల్లే! చల్లనిదాన్నికదా అని నన్ను చిన్నచూపు చూశావే కాని, నేను జలశక్తిని అన్న సంగతి. మరి చావు; నన్ను రెచ్చగొట్టిన పాపం నీదే!” అంటూ గంగ హిమాలయ శిఖరాగ్రాల ఎత్తున పొంగింది. గంగా నది పరవళ్లు తొక్కుతూ ఉత్తర భూమిని జలమయం చేసింది.
దేవతలు బారులు తీర్చి ఆకాశం మీది నుంచి జరిగిన భీభత్సాన్ని చూస్తూ, “అమ్మలు ఆడిపోసుకోవడం కాదుగాని ప్రళయం తెచ్చి పెట్టారు!” అని నిట్టూర్చి, కలహ బీజం నాటిన నారదుణ్ణి ఒక్కుమ్మడిగా నిందించారు.
విఘ్నేశ్వరుడు దక్షిణం నుంచి తిరిగి వస్తూ, నారదుణ్ణి చూసి, “కలహ భోజనా, కడుపు నిండిందా? ఎంత ఉపద్రవం తెచ్చి పెట్టావయ్యా!” అన్నాడు.
నారదుడు, “ఇలాంటి ఉపద్రవాలు వచ్చినప్పుడే కదా కడుపు నిండిన వినాయకులెవరో, లోకకళ్యాణం కోసం నడుము బిగించి పాటుపడే నాయకుడెవరో తెలిసేది!” అని ఛలోక్తి విసురుతూ వెళ్లాడు. విఘ్నేశ్వరుడు కైలాసం చేరాడు.
కైలాసంలో పార్వతి పశ్చాత్తాపంతో తనలో తాను, “మళ్లీ మరొక భగీరధుడు తర్లించుకుపోతేనేగాని గంగ ఉధృతం తగ్గదు!” అని గట్టిగా అనుకున్నది.
ఆ మాటలు విఘ్నేశ్వరుడు విన్నాడు. ఎమీ ఎరగనట్టు పార్వతి ముంగిటకు వచ్చి పాదాభివందనం చేసి, “అమ్మా, ఒక మంచి పని తల పెట్టాను, ఆశీర్వదించమ్మా!” అన్నాడు.
“విఘ్నేశ్వరుడు తల పెట్టితే అడ్డేమిటి, నాయనా! ఇంతకూ నువ్వేదో దక్షిణంగా వెళ్లి వచ్చినట్లున్నావు, విశేషమేమిటి?” అన్నది పార్వతి.
విఘ్నేశ్వరుడు, “ఏం చెప్పమంటావు? వింధ్యకు దిగువ అంతా శూన్యంగా ఉన్నది. ఆ ప్రదేశం అంతా పైరు పచ్చగా, నీ అన్నపూర్ణ నామధేయాన్ని పొందితే ఎంత బాగుంటుంది! అనిపించిందమ్మా. గంగమ్మ కాస్త అటు వెళ్ళి చల్లగా చూస్తే కాదా, ఏమంటావమ్మా?” అన్నాడు.
పార్వతి, “నేననేదేముందబ్బా, అంతా ఆ విశ్వనాథుడిదేకదా భారం!” అన్నది.
విఘ్నేశ్వరుడు, “అలా అని మనం ఊరికే చూస్తూండవలసిందేనా? మన ప్రయత్నం ఉండాలా వద్దా?” అన్నాడు.
“తప్పకుండా ఉండాలి. అందునా నీలాంటివాడు పూనుకుంటే జరగనిదేముంది!” అంది పార్వతి.
“ఆ మాట చాలునమ్మా, వెళ్ళి వస్తాను,” అని పార్వతి పాదాలు తొండంతో కళ్ళకద్దుకొని వెళ్ళిన విఘ్నేశ్వరుడు, తిన్నగా గౌతమమహర్షి ఆశ్రమ ప్రాంతానికి చేరుకున్నాడు.
గౌతముడు పడమటి కనుమలనడుమ ఆశ్రమం ఏర్పరుచుకొని, అవసరం మట్టుకు సేద్యం చేసుకుంటూ ఉన్నాడు. విఘ్నేశ్వరుడు చూలుతో ఉన్న ఆవుగా మారాడు.
పెరిగిన చేను తొక్కుకుంటూ మేస్తున్న ఆవును అదలించి తరిమే ప్రయత్నంగా గౌతముడు కమండలం నీరు అరచేత్తో విసిరాడు. ఆ నీటి చుక్కలు పడిపడ్డంతో ఆవు పడిపోయి గిలగిల తన్ను కొని కొయ్య బారింది. గౌతముడు తన సుకృతాన్నీ, తపస్సునూ ధారబోసినా మాయదారి గొడ్డు మూసినకన్ను తెరవలేదు.
నారదుడు దేవేంద్రుణ్ణి ఉసిగొలిపాడు. ఇంద్రుడికి గౌతముడి మీద తీరని పగ ఉంది. బ్రహ్మ ఆ పూర్వ సుందరి గా అహల్యను సృష్టి చేశాడు. ఇంద్రుడు చాలా ఆశపడ్డాడు. ఇంకా చాలా మంది పోటీ పడ్డారు. భూదేవిని ప్రదక్షిణం చేసి ఎవరు ముందువస్తే, అహల్య అతనిదవుతుందని బ్రహ్మ పందెం పెట్టాడు.
గౌతముడు ప్రసవిస్తున్న అవు చుట్టూరా తిరిగి వచ్చి బ్రహ్మతో వాదించి ఒప్పించి అహల్యను భార్యగా గెల్చుకున్నాడు.
గోవు సాక్షాత్తూ భూదేవితో సమానమని చెప్పిన ఆ గౌతముడి చేతి మీదుగా గోహత్య జరిగింది! పగ తీర్చుకోడానికి మంచి అవకాశం వచ్చిందని ఇంద్రుడు గొప్ప మునిపుంగవుడి వేషంతో తిరిగి తిరిగి, “గౌతముడు గోహత్య చేసిన మహా పాపి! అతని ఆశ్రమం మైలపడిపోయింది. గౌతముడిని చూసినా, ఆశ్రమంలో అడుగు పెట్టినా మహాపాతకం చుట్టుకుంటుంది! గంగాజలాలు ఆశ్రమసీమలో ఆవు మీద నుంచి ప్రవహించాలే తప్ప వేరే పరిహారం ఏదీ లేదు!” అని లోకమంతా చాటి, సాటి మహర్షులను రెచ్చగొట్టాడు. ఋషులు గౌతముణ్ణి వెలివేశారు. ఆశ్రమ వాసులంతా వెళ్ళిపోయారు.
ఎక్కడి గంగానది! ఎక్కడి పడమటి కనుమలు! అయినప్పటికీ గౌతముడు భగీరధుణ్ణి ఆదర్శంగా పెట్టుకొని గంగా దేవిని గూర్చి హిమాలయాల్లో గొప్ప తపస్సు చేశాడు.
కపిలమహాముని కోపాగ్నికి బూడిద పోగులైన తన తాతలను తరింపజేయడానికి భగీరధుడు జలాధి దేవతయైన గంగా దేవిని తపస్సు చేసి మెప్పించి దివి నుండి భువికి దింపాడు. శివుడు తన జటాజూటంలో గంగను ధరించాడు, గంగ గంగా భవాని అనిపించుకుంది. గంగను ఒదలమని భగీరధుడు శివుణ్ణి ప్రార్థించాడు. శివుడు జడల ముడి సడలించి గంగను కొద్దిగా ఒదిలాడు. గొప్ప వేగంతో గంగ చిమ్ముకొచ్చి నలుదెసలా హిమాలయాల్లో పడింది. భగీరధుడి వెంట గంగ ప్రవాహంగా తూర్పు ముఖంగా వెళ్లింది. గంగకు భాగీరధి అని పేరు వచ్చింది.
హిమాలయాల్లో పడిన గంగ కొంత హిందూ కుశ శిఖరాల మీదుగా పడమరకు ఇందు నదిగా ప్రవహించింది. ఇందు నదినే సింధునది అన్నారు. భరతఖండానికి వాయువ్యంగా ఉన్న సింధునది మూలంగా హిందూ దేశ మనే పేరు వచ్చింది.
భగీరధుడి వెంట మహా వేగంగా వెళ్తూన్న గంగను తన ఆశ్రమం పాడవకుండా జహ్ను మహాముని తాగేశాడు. భగీరధుడు జహ్ను మునిని ప్రార్ధించి గంగను విడుదల చేయించాడు. జహ్ను మహా ముని చెవి నుండి గంగ వెలికి వచ్చినందువల్ల గంగకు జాహ్నవి అనే పేరు కూడా వచ్చింది. తరవాత కపిలాశ్రమం చేరి, భగీరధుడి పితరుల మీదుగా ప్రవహించి తరింపజేసి భగీరధుడి ప్రయత్నాన్ని ఫలింపజేసింది.
భగీరధుడు కూడా అంత గొప్ప తపస్సు చేయలేదని గౌతముణ్ణి మెచ్చుకొని గంగ ప్రసన్నురాలై అదే విధంగా గౌతముడి వెంట బయలుదేరింది. దారి పొడవునా గంగాదేవి అడుగు జాడల్లో ఎన్నో యేర్లు, వాగులు పుట్టాయి.
గౌతమాశ్రమం చేరుతూనే గంగ నదీ ప్రవాహమై గౌతముడు దారి చూపుతూ ముందు నడుస్తూంటే, ఆవు మీది నుంచి జలజలా పారి గలగలా ప్రవహించి గౌతమి అని పేరు పొందింది. మాయదారి ఆవు దిగ్గున లేచి నాలుగడుగులు వేసి, అలా పైకెగసి ఆకాశంలో అదృశ్యం కాగా విఘ్నేశ్వరుడు సాక్షాత్కరించాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు గంగకు నమస్కరించి, “అమ్మా! తనయుణ్ణి మన్నించు. నీ దయామృత జలాలతో వింధ్యకు దిగువ నున్న భూ భాగమంతా సుభిక్షం కావాలని యింత పని చేశాను. దక్షిణ గంగగా అవతరించిన నీవు, గోవును బ్రతికించి ఇచ్చినందువల్ల గోదావరి అని పేరు పొందుతావు!” అని చేతులెత్తి మ్రొక్కి అదృశ్యమయ్యాడు.
గోదావరి అనేక ఉపనదులతో తూర్పుగా పయనించి తూర్పు మైదా నాల్ని సస్యశ్యామలం చేసింది. సప్తఋషులు, దేవతలు గోదావరిలో జలక మాడారు. గౌతముణ్ణి ఎన్నో విధాల శ్లాఘించి అపర భగీరధుడు అన్నారు. గోదావరి సప్త గోదావరి గా చీలి తూర్పు సముద్రాన్ని చేరింది.
గంగ గోదావరి ప్రవాహంగా మారుతున్నప్పుడు, ఆమె నల్లని వేణీభరము విరజిమ్ముకొని పడమటి కనుమల్లో చిక్కు పడింది. విష్ణువు తన చేతి వేళ్ళతో ఆ చిక్కు విడదీశాడు. కృష్ణవర్ణుడైన విష్ణువు వ్రేళ్ల సందుల నుంచి కొప్పులోని నీరు జారుతూ కృష్ణ వేణి, కృష్ణానది అని పిలువబడుతూ మరొక గొప్ప నది ప్రవహించింది.
అలాగే గంగాజలం ఆకాశంలో ఎగిరి, దక్షిణంగా ఉన్న కవేరమహాముని ఆశ్రమంలో కమండలంలో పడి, క న్యగా పెరిగి, అగస్త్యుని వెంట అరణ్యాల్లో విహరిస్తూ, కావేరీ నదిగా మారి, అందమైన జలపాతాలతో దక్షిణ సీమలో ప్రవహించింది.
ఆ విధంగా గౌతమ మహర్షి తెచ్చిన గంగ మరొక మూడు గొప్ప నదులుగా దక్షిణ భారతభూమిని సుభిక్షం చేసింది.
గంగ, గోదావరి, కృష్ణ, కావేరి అని నదుల పేర్లు చెప్పుకోవడం పరిపాటి అయింది.
గౌతముని ఆశ్రమం తిరిగి కళకళ లాడింది. గోదావరి పొడవునా అనేక క్షేత్రాలు వెలిశాయి. గౌతముడి కీర్తి కూడా వ్యాపించింది. గంగ పడమటి కనుమలకు ప్రవహించడం అనేది అసంభవమైనది గనుకనే ఇంద్రుడు ఆ విధంగా పరిహారం చెప్పాడేగాని, అసంభవాన్ని సాధించి సంభవంగా మార్చిన గౌతముడి గొప్పదనాన్ని గుర్తించి క్షమాపణ వేడుకొన్నాడు.
గౌతముడికి మాత్రం సంతోషం లేకపోయింది. అదివరకే ఇంద్రుడి మోసం కారణంగా అహల్యను బండరాయిగా పడి ఉండమని శపించి, ఉత్తరదేశం నుంచి వింధ్య దాటి పడమటి చరియలో ఆశ్రమం కట్టుకుని ఒంటరిగా ప్రశాంతంగా తపస్సు చేసుకొంటున్నాడు. గోదావరి అవతరణంతో పడమటి కనుమల్లోని మునుల ఆశ్రమాలు మరింత శోభించాయి. అత్రి మహాముని త్రిమూర్తుల అంశలతో పుత్ర వంతుడయ్యాడు. అనసూయ అతిథులకు నిరతాన్న దానం చేస్తున్నది.
గౌతముడి ఆశ్రమం చుట్టూరా కూడా సస్యసమృద్ధి విశేషంగా ఉన్నా అహల్య లేని కొరత కనిపిస్తూనే ఉన్నది. తొందరపడి అహల్యను శపించినందుకు గౌతముడు మనస్సులో విచారిస్తున్న సమయంలో విఘ్నేశ్వరుడు కనిపించి, “గౌతమా! త్వరలో నే విష్ణువు రాముడై తన పాదం మోపి, నీ భార్యను మనిషిగా చేస్తాడు. పాషాణి పునీత అవుతుంది! గోదావరి అవతరణానికిగాను, నీకు చాలా శ్రమ ఇచ్చాను. గోదావరికి గౌతమి నామం చిరస్థాయిగా ఉంటుంది!” అన్నాడు.
గౌతముడు ఆ మాటలకు సంతోషంతో, “విఘ్నేశ్వరా! అంతా నీ సంకల్ప బలం వల్లనే కదా జరిగింది! గోదావరి జలాలూ , విఘ్నేశ్వరుని కృపా ఎల్లకాలమూ రక్షిస్తూ ఉంటాయి!” అన్నాడు.
--(ఇంకా వుంది)
Post a Comment